Akala ko Walang Bus

kanina kasi unusual na walang sasakyan dun sa bus stop sa Ayala (sa baba ng MRT AYALA Station). Unusual dahil 6pm na yun tapos wala yung mga bus. Somehow, nakakakaba ‘yon. Hindi ako sigurado kung pinatupad na ng MMDA ‘yong bago nilang traffic scheme. Something about Bus A and Bus B stop over. Walang gaanong bus na dumadaan talaga kanina kaya ‘yong mga tao naipon na sa daan. Lagpas na nga doon sa tinakdang waiting area. Syempre pumunta din ako kung nasaan ‘yong mga tao. BASTA ANG WEIRD LANG KANINA SA PARTENG ‘YAN NG EDSA. Tsk.

So, noong dumating ‘yong isang bus na pa-Alabang, ang daming tao (babae man o lalaki) na talagang tumakbo para lang mahabol ‘yong bus. Ako ‘yong natakot para sa kanila eh. Paano kung hindi sila makasakay or may masamang mangyari? Naaawa ako doon sa mga babaeng nasakay sa bus, kahit puno na, sasakay pa rin. Well, gawain ko rin naman ‘yon paminsan sa kadahilanang gusto ko nang makauwi.

At sa wakas, dumating ang kaisa-isang bus na pa-MIA. Medyo puno tapos marami rin akong kasabay na ibang pasahero. Syempre, hindi na ‘ko nag-inarte pa, sumakay na rin ako. Madalas kasi, naghihintay ako ng medyo maluwag na bus. Oo, maarte ako bus. Maluwag na bus, tipong makaksakay pa ‘ko tapos nakatayo ako sa dulong parte. Pwede pa ‘yon. Pero kanina, kahit sobrang sikip na sa bus, tumuloy pa rin ako. Sa estribo na nga lang ako nakapwesto. Ayos lang naman. May bababa rin naman sooner or later naisip ko. Sa sobrang sikip nga sa bus, naamoy ko na pati yung pawis na natuyo sa likod ko. Pati buhok ni Ate sa harapan ko, naamoy ko na rin. Pati yung lagkit ng mga braso, nakuha ko na. Tsk. Tsk.

Buti nga hindi ako naiinis eh. Siguro masyadong sanay lang ako sa ganitong eksena. Sa araw-araw ba naman na bumyahe ka, masasanay at masasanay ka rin. Enough reason to hate Manila pero kahit ano pa ‘yan, mahal ko pa rin ang lugar na ito. Karamihan nga sa mga kasabay ko eh mga babae. Kahit medyo umandar na ‘yong bus, sige pa rin sa pagsakay basta makauwi lang. Ang tapang nila ano?

Grabeng pasensya lang ang baon ko sa araw-araw na pagbyahe ko. Minsan nagtataka pa ‘ko kung bakit hindi ako naiinis sa ganyang eksena. Kulang siguro ang working days ko nang hindi nakatayo sa bus. Mapa-estribo man ‘yan o sa gitnang parte. At mabuti na lang talaga, may naririnig akong music. Siguro ‘yan ang dahilan kung bakit cool lang ako sa mga ganyang senaryo.

 

Eraserheads Reunion Concert

Sa araw-araw na pagsakay ko ng bus, hindi pwedeng walang nakasalang na pelikula sa TV nila. Foreign man o tagalog. Madalas ng paulit-ulit ko nang napapanood ‘yong mga pelikula. Sa bus ko rin minsan nasisimulan at natatapos ang isang pelikula na hindi ko napanood sa sine o hindi ko man lang na-download. Kadalasan, ang corny ng palabas at gugustuhin mo na lang na matulog o ‘di kaya makinig na lang sa mp3 or iPhone o kung ano mang gadget meron ka.

Pero kakaiba ang araw na ito. Mantakin mo, ang nakasalang na DVD eh ang reunion concert ng Eraserheads.  In-off ko ‘yong mp3 ko at nakinig/nanood na lang ako sa concert. Sobrang na-appreciate ko ‘yong bus at sila kuyang driver at kundoktor. For the first time, hindi ko pinansin ang mp3 ko.

Eto ‘yong concert na hindi ko napuntahan. One missed opportunity I had. SAYANG NA SAYANG. Bakit? Wala kasi akong sapat na budget noon at graduating pa ‘ko. So, in short, wala sya sa priority ko. Hindi man lang ako makahirit sa nanay at tatay ko dahil alam ko naman na marami silang pinagkakagastusan noon. At ako, maraming bayaran lalo na sa thesis.

Dalawang beses nag-concert ang Eheads, pero olats talaga. Hindi ako nabigyan ng pagkakataon na makita sila. Eto ‘yong mga panahon na sana may boyfriend ako. Boyfriend na mayaman tapos ililibre nya ‘ko ng concert ticket ng Eheads. Pagkakataon nga naman. Hindi na mababalik ‘yong chance na makita silang tumugtog sa isang stage.

Nakakalungkot lang. Hanggang boob tube na lang ang panonood ko. Hanggang cassette tape at downloaded tracks ang pakikinig ko. Oo nga pala, paborito ako ang Cutterpillow at Sticker Happy. May cassette tape kami nyang dalawang album na ‘yan.

Konting tracks na gusto ko (marami akong favorite, actually):

Gusto ko ‘tong Tikman kasi ang sensual ng dating sa’kin. Wala lang.

Eto ang paborito ko sa lahat. Fine, fine time.