Love Letter ni Kimmy sa Boypren

Hi Boypren,

Teka, bago ko umpisahan ang aking love letter (naks, love letter!) eh gusto kong sabihin na first time ‘ko na gumawa nito. Hindi ko alam kung tama ba or kailangan bang may formula or structure pag sumusulat ng love letter. Pero ang importante ‘yong nilalaman. Agree ka? Oo ka na lang ha.

Sige, heto na.

Mahal kita.

Alam mo, sa unang pagkakataon, nasabi ko rin ‘yan. Kahit ako medyo nagulat eh, dahil kahit sa magulang o kaibigan ko hindi ko pa nasabi ‘yan. Hindi ako sanay. Nahihirapan ako, ‘yon ang totoo. Siguro dahil dinadaan ko lang sa gawaing bahay, sa pagta-trabaho, sa mga simpleng regalo kapag na-trip-an kong magbigay.

At simula noong unang beses na sinabi ko ‘yan sa ‘yo, kahit paano ay nasasabi ko na ‘yan sa mga talagang minamahal kong kaibigan at sa magulang ko syempre. Naisip ko tuloy, kailangan ibang tao pa ang magbigay ng lakas ng loob sa’kin para lang masabi ‘yan.

Mahal kita.

Ewan. Hindi ako sigurado kung ano ang dahilan bakit mahal kita. Kailangan bang may dahilan? Specific reason tulad sa Math problems? Siguro’y makulit ka at napapatawa ako sa mga hirit mo? Marahil lagi kang ngumingiti kapag magkausap tayo? Baka naman dahil ang daldal mo, panay ang kuha ko ng mga trivia sa’yo? O dahil siguro ikaw ang pinaka-open minded at flexible na taong nakilala ko? Ah ewan, hindi ako sigurado. Kung alin man dyan ang dahilan ay iisa pa rin ang bagsak nyan, mahal kita.

At sa parehong paraan na hindi ko alam kung kailan ko naramdamam na mahal kita. Sige, sabihin na natin na may saktong petsa kung kailan ko sinabi ‘yong Mahal Kita, pero bago pa ‘yon ay sigurado na ‘ko na naramdaman ko na ‘yan, hindi lang talaga ako sigurado kailan nagsimula. Kailangan ko pa bang alamin? Hindi naman na siguro, iisa pa rin ang bagsak nyan, mahal kita.

Mahal kita.

Simula nang makilala kita, ang dami ko nang natutunan sa’yo. May mga nagbago sa’kin. Isa na siguro ang ‘yong perspective ko sa mga iilang bagay. Hindi mo man nakikita o napapansin, nadadala ko ‘yong way of thinking mo sa mga nangyayari sa’kin at sa mga taong nakakakasama ko. May hinala ako eh, lumalakas ata ang impluwensya mo sa’kin. Masama ba ‘yon? Marahil ay hindi, basta ba mabuting bagay ang nagiging bunga.

Mahal kita.

Gustong gusto ko kung paano natin hinahayaan na maging malaya ang isa’t isa. Alam mo ‘yon, hindi tayo nagmamando sa kung ano ang dapat gawin ng bawat isa. In short, hindi tayo selfish. We let each other grow as an individual. may sariling espasyo at oras para sa ibang bagay at tao. Ganito naman dapat, diba?

Mahal kita.

Alam mo bang nawawala ang mga ilang inhibitions ko sa buhay? Ayan, sinabi ko na. Alam mo na rin siguro kung ano ‘yan.

Mahal kita.

Madalas, hindi ko namamalayan na humihiling na ‘ko na sana magtagal ang lahat nang ito. Na sana hindi tumigil ang pagtibok ng puso mo para sa akin. Na sana hindi tayo magsawa. Na sana kaya ‘kong kontrolin ang damdamin ko ‘pag nasosobrahan na at maaaring makasakal sa’yo, sa atin. Corny man basahin ‘to pero totoong ‘yan ang mga iilang bagay na dagdag sa wish list ko. Nakatengga na ‘yong wish list ko, ngayon ko na lang naungkat sa baul. Ikaw kasi.

Masaya ako, sobrang saya na minsan hindi ko maipaliwanag. Kulang ang salita para ilarawan ‘yong saya ng pagmamahal na mayroon ako para sa’yo.

Mahal kita.

Hindi ko na alam ang susunod na sasabihin ko. Hindi rin ako sigurado kung nasabi ko na ba lahat nang gusto kong sabihin o kung may kulang pa. Basta mahal kita.

Hindi mo kailangang sagutin ang love letter ‘ko, ok na ‘ko ‘pag nalaman kong natanggap at nabasa mo ‘to.